Maatwerk
Vandaag ga ik op pad om een nieuwe zwarte spijkerbroek te kopen. Gemakzuchtig en modebewustloos als ik ben kies ik er voor om exact hetzelfde merk en model te kopen als de laatste broek die ik heb aangeschaft. Dat scheelt immers weer een ochtend winkelen bij deprimerende fashionshops inclusief het bijkomende geklungel in pashokjes.
Eenmaal gearriveerd in de kledingwinkel begeef ik mij direct naar de rekken en schappen met spijkerbroeken op de afdeling herenmode. “Kan ik u helpen mijnheer?” Vraagt een rap toesnellende verkoopmedewerker. “Jazeker,” zeg ik, “ik wil een zwarte spijkerbroek kopen, breedtemaat 34, lengtemaat 36. Graag hetzelfde model en merk als ik nu draag. Regular fit, straight leg.” “U weet dat u vijftien euro korting krijgt als u er twee koopt?” vraagt de verkoper. “Nee,” zeg ik, zonder mijn bestelling te verdubbelen. “Ik zal even kijken of we uw maat hebben,” zegt de verkoper. Als hij de maatlabels van alle broeken in het rek heeft geïnspecteerd concludeert hij: “Uw maat hangt er niet tussen. Ik zal even in het magazijn moeten kijken.” In afwachting van zijn terugkeer doorzoek ik een stapeltje broeken van het door mij gewenste model, dat ligt op een plank boven het rek dat de verkoper zojuist heeft doorzocht. Midden in die stapel vind ik één exemplaar in de juiste maat. Als de verkoper even later terugkeert uit het magazijn zegt hij: “Helaas hebben we de maat die u zoekt momenteel niet op voorraad. Ik heb wel een 36/34 voor u.” Denkt deze snuiter nu werkelijk dat ik een broek die te wijd en te kort is als serieus alternatief in overweging zal nemen? “Ik heb er één gevonden,” zeg ik, en ik overhandig hem de broek. “Meent u dat nou?” vraagt hij verbaasd. Ik wijs naar de plank met broeken.
Bij het afrekenen vraagt hij nog: “Zijn het fijne broeken mijnheer?” “Wat denk je zelf?” antwoord ik en betaal gepast.
Rotterdam, 21 april 2015
stash kroh 