Schrikkeldag (2)

Voor het zelfde geld had negenentwintig februari nul maart geheten.

Schrikkeldag (1)

Een jaar niet geschrikkeld is een dag niet geleefd.

Vind ik boos

Na jaren alleen maar te kunnen ‘vind ik leuken’ is er nu dan eindelijk ook een ‘vind ik boos’-knop beschikbaar op Facebook. Stelt u zich eens voor wat dat gaat betekenen voor de nuancering in onze communicatie.

Verkouden

Ziek zijn. Ik heb er het geduld niet voor.

V&D

Vroeger, toen ik nog wat te besteden had, kocht ik nog wel eens iets bij V&D. Misschien kwam ik er mede omdat ik verliefd was op dat leuke meisje dat werkte op de speelgoedafdeling. Een tent. Sokken. Een boek van Kees van Kooten waarvan de titel me nu even is ontschoten.  Zo hielden ik en vele anderen het schip drijvende. Alle beetjes hielpen. Inmiddels zijn de beetjes op en is het meisje van de speelgoedafdeling reeds lang vertrokken. De sokken zijn versleten. Het boek heb ik uitgeleend en nooit meer teruggekregen.

Correspondenten diner

Mosterd na de maaltijd: Freek de Jonge achttien minuten als minister-president van Nederland lijkt me toch een oneindig veel leuker en nuttiger experiment.

Karnaval 1969

Gennep 1969 – De drumband verkleed als Ku Klux Klan tijdens de carnavalsoptocht. (fotograaf onbekend, bron: http://www.gennepnu.nl )

 

Rust zacht Eddy Wally

Gisteravond is Eddy Wally op 83 jarige leeftijd overleden in het rusthuis te Zeltate. ‘The voice of Europe’ is niet meer. Zeg nu zelf, heeft u ooit iemand zo overtuigd fan van zichzelf zien zijn als onze Eddy Wally? Gelukkig hebben we de filmpjes nog.

Oud nieuws

…

De Telegraaf – 25 mei 1976

Spetters

06:55 Ik word wakker voor de wekker gaat. Buiten is het nog donker.

Ik moet eruit voor een zich aandringende ochtendplas. Boven het toilet voel ik de spettertjes op mijn naakte benen. Hoe zorgvuldig je ook mikt, spetteren doe het altijd. Dat bracht cabaretier Freek de Jonge al geruime tijd geleden tot de conclusie dat mannen die staand plassen dus altijd met pis op hun broek lopen. Een geniaal inzicht dat, voor zover ik het heb kunnen volgen, nooit omarmd is als onweerlegbaar argument in het eeuwige debat over zittend of staand plassen.

Ik overweeg om van nu af aan dan toch maar te gaan zitten. Ben ik gelijk verlost van het stigma ‘de man die de toiletbril altijd omhoog laat staan’.